Her şey yorucu bir dersin ardından arkadaşlarla Leyl Cafe'de oturmuş yemeğimizi yerken başladı. Bizim kızlardan birinin, Leyla'nın şu anda okuduğumuz üniversiteden önce yaklaşık iki üç yıllık bir Viyana tecrübesi olmuştu ve o şehri çok sevmişti. Bir gün durup dururken "Kızlar Nisan'da Viyana'ya gidelim mi?" dedi, ilginçtir ki biz de "Neden olmasın?" diye cevap verdik. Bir kaç ay sonra vize başvurusuydu, kalacak yer ayarlamasıydı derken gezimizi yavaş yavaş şekillendirmeye başladık. Bizim sınıftan toplamda 4 kişiydik (Leyla, Sena, Şüheda ve ben) ayrıca üst sınıfta olan arkadaşımız Betül sena da gelecekti. Sonra Leyla'nın ablası (o da Viyana'da okuyup Türkiye'ye dönüş yapmıştı) ve son dakikada babasını ikna eden Merve de dahil oldular ve biz toplamda yedi kişi olduk.
Şunu söylemeliyim ki, belki de Leyla bu gezi fikrini ortaya attığında hiçbirimizin "Haydi öyleyse!" diye cevap vermesini beklemiyordu. Kendisi spontan bir kızdır, aklına o an eseni yapar, günü birlik yaşar, benim gibi plancı değildir yani :) Önce bir haftalığına planladığımız geziyi 11 güne çıkardılar (ki ben işten o kadar çok izin alamayacağımı bildiğimden bir haftaya sadık kaldım) sonra da gideceğimiz şehirler çeşitlendi de çeşitlendi. Uzun tartışmalar sonrası ben oradayken Viyana haricinde Budapeşte, Bratislava ve Prag'a gitmeye karar verdik. Onlar benden sonra "Ver elini İtalya!" diyerek Venedik'e, ardından Milano'ya akacaklardı. Bu 4 Başkent 1 imparatorluk meselesi de gideceğimiz şehirlere şöyle bir bakınca aklıma geldi. 4 ayrı başkent gezecektik ama bunlar aslında bir ülkeyi, bir imparatorluğu oluşturuyorlardı. İşte böylece vizemizi aldık, kalacak yerimizi ayarladık, uçak biletimizi de alıp 18 Nisan'da başlayacak turu çeşitli duygularla beklemeye başladık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder