7. Gün: Hayalet Şehir Bratislava

Kabul ediyorum, Bratislava'ya gitmem tam bir inat meselesiydi.
Yani kim Prag'da bir gün daha geçirmek varken onun yerine Bratislava'da yarım gün geçirmek ister ki?
Bu satırları okuyan herkesin bildiği gibi: Ben!
Yarım gün dediğime de bakmayın, 
Peki kim her yere inanılmaz ölçülerde geç kalır. eheheh, cevap aynı.

Fotoğrafların üstündeki zaman damgasına bakacak olursak trene bindiğimde saat 15:24'müş. 16:36'da garda çektiğim başka bir resim var. Utanmasam gece yatıya gidecekmişim yani.

Trene bindiğimde yağmur yağıyordu, hava kapanmıştı. "Ben ne yapıyorum yee?" diyerek trene bindim. Aklımda bir üstü açık tur otobüsüne binip, az biraz gezip dönmek vardı. Ama gittiğimde otobüs falan olmadığını öğrendim. 

Bu yüzden tabana kuvvet kendim arşınladım sokakları. "Tarihi merkez nerede?" diye sordum bir adama, "Burası" diye cevap verdi. Sanırım Bratislava ile ilgili verip verebileceğim en özet bilgi budur.

Minik ve tatlı ara sokakları, şirin binaları, ve doğru düzgün bir olayları olmamalarından mütevellit köşe başına dikilmiş heykelleri vardı. En meşhuru bildiğiniz gibi paparazzi heykeli

Şehirden çok kasabayı andırmasına rağmen kesinlikle tekrar gitmek istiyorum ve bunun tek sebebi de Mavi Kilise. Hansel ve Gretel'deki kötü cadı kafasını uzatacak diye düşünmedim değil.

Mavi Kilise biraz daha uzakta olduğundan dönüş yolunu bulmakta çok zorlandım. Az kalsın treni kaçırıyordum, gecenin köründe, tanımadığım bir şehirde, bilmediğim bir ülkede, tek başıma, roaming özürlüsü bir telefonla yalnızdım ve sokakları koşarak arşınlarken çevirebildiğim herkese yol soruyordum. İngilizce bilmediği halde muhteşem vücut diliyle tren istasyonunu bana tam olarak tarif eden abiye de ayrıca teşekkürlerimi sunuyorum. 

Trene 1 dakikayla falan ucu ucuna yetiştim, Viyana'ya vardığımda öyle rahatladım ki sorsan Viyana şehrin belediye başkanı falan sanarsın. İnsanın başını sokabileceği bir evinin olması gerçekten çok önemliymiş.

Resimlerin tamamı için buraya