Cumartesi'nin korkunç yağmurundan kelli gezmek istediğim çoğu yeri Pazar gününe bırakmıştım. Ama Avrupa'nın çoğunda Pazar günü nasıldır bilirsiniz: böyle western filmlerdeki gibi toz bulutlarının uçuştuğu sokakları tahayyül edin, işte Münih o pazar aynen öyleydi. Gene de bayağı yeri dolaşmışım, zaten yanılmıyorsam koşturmacamın bir yerinde ayaklarımın ağrısından duramaz hale gelmiştim. Siz siz olun, kas gevşetici merhemleri böyle yürümeli gezilerde çantanızdan eksik etmeyin. Peki nereleri gezdim? Haydi bir göz atalım:
1) Marienplatz, civarı ve meşhur belediye binası. Prag'taki gibi belli bir saatte oynamaya başlayan kuklalar vardı, herkes gözünü dikmiş onları izliyor.
2) Peterskirche, Asamkirche, Frauenkirche: meydanın yakınlarındaki 3 kilise, üçü de birbirinden şekerdi. Pazar olmasının avantajıyla ayine gider gibi hepsine girdim.
3) Peterskirche'nin kulesi: Alter Peter'in tepesinden Münih'e bakış. Kulesi sivri olan bina Altes Rathaus (eski belediye binası), şu Alattin'in sarayını andıran kule tepelerine sahip yapı da Frauenkirche.
4) Neueuhuser St ve sokağın sonunda karşımıza çıkan Karlsplatz'da dolanma.
5) Yürüme mesafesindeki yerleri bitirince (daha doğrusu bitirdiğimi sanınca, Münih'in meşhur sokak pazarını bulamadığımı sanmış ve sonra gelmeye karar vermiştim) dün yazdığım postu afiyetle yiyerek başka bir müzeyi, Glyptothek'i gezmeye gitmişim. Burası da Antik Yunan döneminden kalma heykellerin sergilendiği bir yer. Yürümek imkansız olacağından metroya binmiştim.
6) Yakınlardaki eski tiyatro binasına dışarıdan bir göz atıp Türkentor adındaki, eskiden Osmanlı askerlerinin tutsak edildiği yeri aradım ama sanırım önünden geçmeme rağmen bulamadım :/ Ben de bari Viktualienmarkt'ı bulayım deyip merkeze geri döndüm ama onu ben meğer zaten bulmuşum, pazar olduğu için kapalıymış :(
7) Hal böyle olunca gene metroya atlayıp bu sefer Olympiapark'a, olimpiyat köyüne gittim. Güneş öylesi güzel açmıştı ki ayak ağrımı bile unuttum. Ama geriye baktığımda dönüp diyorum ki, keşke tek unuttuğum o olsaymış çünkü yeni aldığım çoraplarımı da unuttum :(
8) Sonraki durağım Englischer Garten'dı, ama oraya giderken Odeonsplatz'a ve okumayı tasarlayarak geldiğim Ludwig Maximillian Üniversitesi'ne de bir göz attım. Her iki parkı da herkese tavsiye ederim. İngiliz Bahçesi'ne vardığımda hava kararıyordu artık, o yüzden çok duramadım ve fotoğraflar da kötü çıktı. Zaten bir önceki günkü salaklığım yüzünden fotoğraf makinesinin şarjı Olimpiyat Köyü'ndeyken bitmişti. Üstüne de güneş batınca ortaya çıkan kareler çok hoş olmadı. Bu bahçede adam akıllı gezmeyi isterdim, mesela Japon Çay Bahçesi vardı ama ben vardığımda tabii ki kapalıydı. Çin Kulesi'nin yakınlarında takıldım ama bi çay içemeden döndüğüme üzüldüm gerçekten.
Peki bütün bunlar için ne kadar ödedim? İnsanları özendirmek için mi bilmiyorum ama Münih'te Pazar günleri müzelerin çoğu bedava, normalde Deutches Museum'un da Pazar bedava olması lazım ama işte yağmur nedeniyle para vermek zorunda kaldım. Heykel Müzesi de Pazar olduğu için girişi 1 Euro'ydu. Bir de kuleye çıkarken 1.5 Euro civarı bir şey ödedim, geri kalanların hepsi bedavaydı. Aklınızda bulunsun, hep öğrenci indiriminin olup olmadığını sorun çünkü bazen olsa da yazı olmuyor veya söylemiyorlar. Kulede öyle olmuştu mesela.
Bu şehre dair genel fikrim şu: güzel şehir, hoş şehir ama yaşamaya değmez. Viyana'yı sevdiğimi, çok sevdiğimi ayrıldıktan epey sonra anlamıştım ama aynı his Münih için uyanmadı. İnsanından uzak durarak orada yaşayabiliyorsan ne ala, ama ben okumak için bile tahammül edebileceğimi sanmıyorum. Yani Münih, iyisin hoşsun da yerlilerine sahip ol az. Ah, aklınızda bulunsun, bir Münihliyle tartışmaya girerseniz hemen Dachau'yu örnek verin iki adım ötenizde ne işkenceler koptu da dönüp bakmadınız diye. Dişlerini gıcırdatacaklardır ama susacaklardır da. Ama zaten en iyi Alman, susan Alman'dır demiş atalarımız. Demedilerse de zaman makinesiyle geçmişe gidip deriz, alles klar-kein problem.
Bu günün tüm resimleri için buraya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder