habersizce usulcacık çıktı gardan ekspres
baktım arkasından kollarım iki yana sarkık
yağmurlar içindeydi prag
sen yoksun
sen yoksun
Çok önceleri ufak bir ortaokul talebesiyken hep Nazım Hikmet okurdum, en sevdiğim iki şairden biriydi Nazım, Saman Sarısı şiirine özellikle bayılırdım, çoğu yerini ezberden okuyabiliyordum. Ve o vakitler, hem Saman Sarısı'nda hem de diğer şiirlerinde okuya okuya Prag'a görmeden aşık olmuştum. Bir arkadaşım, Viyana'da okuyan ablasını ziyarete gidip aynen bizim yaptığımız gibi orta Avrupa'nın bir kısmını dolaşıp da geldiğinde "Ee bana ne getirdin, Prag'ı mı yoksa?" demiştim de gülümseyip öyle yaptığını söyleyerek köprüde resim çizen adamlardan aldığı bir çalışmayı vermişti bana. Çalışma masamın üstüne asmıştım resmi, daha hala da orada duruyor.
